... آری من آن ستاره ام که فراموش گشته ام

من، دختری هستم از شرق برخاسته. مثل دیگر دختران سرزمینم، با چشم هایی مشکی یا شاید هم روشن تر از مشکی.
هستی ام را می نویسم گاهی، تند و گاهی شیرین و گاهی تلخ.
وبلاگ هایی حذف کرده ام و حالا در 92/01/15 آدرسم را تغییر داده ام که نو شوم شاید، اما غافل از اینم که نوشته هایم همان نوشته های پیشین می ماند...
تغییر داده ام نشانه ام را تا بدانم نوشته هایم مال خودم می مانند، خواننده دائم ندارم. هر که می خواند نوشته ها را محکومم می کند به بی صبری.
تغییر داده ام نشانه ام را که به قول شاعر امروزی ها: خودم باشم(اصل شعر: هستم) و تنهایی و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزد.
شناخته نمی شوم. از اینکه کسی بخواهد مرا بشناسد بیزارم. بگذارید آرام باشم.